|
|
03.05.2024 |
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Idziemy sobie, jak zwykle, lasem nad jezioro. Dzionek piękny, słoneczny, chociaż na chłodnej podszewce, jak to jesienią. Po drodze mamy ulubiony zakątek. Łąka nadrzeczna, która z jednej strony opiera się o ścianę lasu i prostopadłą do niej linię topoli. Tu po południu jest najwięcej słońca i spokoju. W tym miejscu siedzi się jak w rogu dużego salonu, w wygodnym fotelu pod lampą. Wychodzimy z leśnej przecinki na wspomnianą łąkę, wolniutko i cicho, żeby saren nie spłoszyć, bo o tej porze pasą się nad rzeką jak krowy gospodarza ze Złotej Góry, a moja miła w krzyk: - Patrz, co te bobry ...
| Prawa do materiałów zamieszczonych na stronie zastrzeżone. GOK® Copyright © 2008 |
|
Powered by PHP-Fusion copyright © 2002 - 2024 by Nick Jones. Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3. 7,623,485 unikalne wizyty |